"Masamdaki örtü kirlendi artık. Ve çıkmayacak bir lekeyle uğraşıyorum. Leke öyle bir yerdeki benden başka kimse görmüyor. Her baktığımda o neon ışıklarıyla kaplı kapranlık yerde. Anlattım. Masa örtümün halini anlattım. Halimi anlayabilecek birine anlattım. Dediki bana anlattığım kişi:'Bununla yaşamayı öğreneceksin, değiştiremezsin bunu!' Haklıydı. O leke öyle inatçı ki kendi bildiğini okuyor. Beni ben olmaktan alıyor ki o dönemlerde kesip atasım geliyor o güzelim yerden. Masa örtüm her şey, masamı gerçek bir masa yapan. Kimseye anlatamadıklarımı, dertlerimi, yaptığım hataları ve tüm iyi şeyleri onun üzerinde kendime anlatıyorum, ellerimi üzerinde gezdirdiğimde kimseye ihtiyacım olmadığını biliyorum.Ama! Masa örtüm kirlendi. Bu kir başkasına göre ufacık bir şey, önemsenmeye değmez. Bi’ de bana sorun o kiri. Hayatım boyunca çekmek zorundayım, masamın her başına oturduğumda orda. Kocaman bir kir. Bazen bana bulaşan bir kir.Çaresi yok bunun. Deterjan işlevsiz, kosla yalan."